هر بخش از گوش نقشی مهم در تامین اطلاعات مورد نیاز مغز دارد. کم شنوایی در نتیجه آسیب رسیدن به یک یا چند بخش از گوش بیرونی، میانی یا داخلی است. برای درک بهتر کم شنوایی، ممکن است مفید باشد که آناتومی گوش و نحوه کار شنوایی را بدانیم. در صفحات بعدی طرحی جامع در این باره آمده است.

همیشه باید کم شنوایی توسط متخصص شنوایی شناسی تشخیص داده شود. متخصص، شنوایی را آزمایش کرده تا نوع و شدت آن را بسنجد. سپس یک نمودار شنوایی، که نشان دهنده این یافته هاست، تهیه می شود.

کم شنوایی بر چهار دسته است

نخستین و معمولترین نوع کم شنوایی حسی-عصبی است که در نتیجه فقدان یا آسیب به سلولهای عصبی (سلولهای موئی) موجود در حلزون به وجود می آید. کم شنوایی انتقالی به دلیل بروز مشکل در گوش بیرونی یا میانی به وجود می آید که از انتقال صحیح صدا به گوش داخلی ممانعت می کند. کم شنوایی آمیخته که ترکیبی از کم شنوایی حسی-عصبی و انتقالی است. در نهایت، کم شنوایی عصبی زمانی روی می دهد که اعصاب شنوایی قادر به انتقال سیگنال ها به مغز نیستند.